سندرم گیر افتادگی مفصل ران

سندرم گیر افتادگی مفصل ران

سندرم گیرافتادگی مفصل ران چیست ؟ آیا با عوارض این بیماری آشنا هستید ؟

در این مقاله به سندرم گیر افتادگی مفصل ران و راهکار های درمانی آن می پردازیم.

سر استخوان ران در درون حفره استابولوم قرار گرفته است و در داخل آن آزادانه حرکت می کند. سطح داخلی استابولوم و سطح رویی سر استخوان ران معمولا، از غضروف مفصلی پوشیده شده است . این امر  موجب تسهیل حرکت ، سر استخوان ران در درون حفره استابولوم می شود.

سر تا سر لبه حفره استابولوم یک بافت محکم ولی منعطف وجود دارد که به آن لابروم می گویند. وظیفه ی لابروم ، پوشش دهی سر استخوان ران به منظور افزایش پایداری مفصل ران می باشد.

سندرم گیر افتادگی مفصل ران  یا همان  femuroacetabular impingement ،  نوعی اختلال  در ساختار مفصل ران می باشد. این اختلال  مختص به سن خاصی نیست و در تمامی سنین ، از نوجوانان گرفته تا بزرگسالان ، امکان ایجاد شدن دارد.

این اختلال هنگامی اتفاق می افتد،  که حرکت های آزاد و فاقد درد مفصل سوکت و سر استخوان ران ، با مشکل روبرو  شود.

 دکتر سید علیرضا امین جواهری  ، جراح و متخصص ارتوپد و فوق تخصص جراحی زانو و لگن از سوییس هستند و می توانند با استفاده از دانش و تجربیات خود در زمینه سندرم گیر افتادگی مفصل ران ، به شما کمک کنند.
شما عزیزان می توانید ، برای کسب اطلاعات بیشتر و معاینه حضوری ، از راه های زیر اقدام کنید:

شماره تماس:  [phone]    و  کانال  اینستاگرام     

سندرم گیر افتادگی مفصل ران به دونوع اصلی تقسیم میشود:

1- نوع بادامکی cam :

اینگونه تغییر در شکل به دلیل ایجاد یک برآمدگی و برجستگی غیر متعادل در ناحیه ی بالای سر استخوان ران، ایجاد می گردد. سر استخوان ران به شکل تخم مرغ در می آید.

٢- نوع انبرکی Pincer :

در این نوع ، استخوان اضافه در ناحیه ی لبه ی استابولوم ایجاد می گردد. این امرو موجب می شود تا لابروم بین این برآمدگی و سر استخوان ران گیر بیافتد و دچار آسیب شود.

[caption id="attachment_3490" align="aligncenter" width="300"] سندرم گیر افتادگی مفصل ران[/caption]

سندرم گیر افتادگی مفصل ران یکی از علت های  شایع و رایج در  بروز استئوآرتریت ،  در افراد زیر 40 سال می باشد.

از علت های  ایجاد کننده ، سندرم گیرافتادگی مفصل ران می توان به عواملی همچون : بیماری پرتس ( سیاه شدن سر استخوان در دوران کودکی) ، لغزش اپی فیز سر استخوان ران (بیماری اسلیپ) و شکستگی های کج جوش خورده ی اطراف مفصل ران  اشاره کرد .

با این حال معمولا اکثر افراد مبتلا به این سندرم در زمان تولد مشکلی در ساختار مفصل ران  خود ندارند. اما در طی دوران بلوغ ، اسکلت مفصل ران از لحاظ ساختاری ، فرم غیر طبیعی به خود می گیرد. توصیه می شود از انجام فعالیت هایی که به این ناحیه فشار بیشتری وارد می کند ( ورزش هایی از جمله : تنیس ، اسکی ، ورزش های رزمی و...) که باعث تشدید این اختلال می شوند ، پرهیز کنید.

[video width="480" height="320" mp4="http://draminjavaheri.com/wp-content/uploads/2018/08/WhatsApp-Video-2018-08-22-at-23.04.24.mp4"][/video]

علایم بیماری سندرم گیر افتادگی مفصل ران

این بیماری در اوایل دردناک نیست، بنابراین ممکن است بیمار سال‌ها ، مبتلا به سندرم گیر افتادگی مفصل ران باشد، اما نسبت به آن مطلع نباشد.

اغلب بیماران مبتلا به ایمپینجمنت یا همان سندرم گیرافتادگی مفصل را، احساس ناراحتی و درد در ناحیه ی کشاله ی ران خود دارند. این درد با انجام فعالیت هایی همچون چرخیدن بالا تنه و یا نشستن به صورت چمباتمه، تشدید می گردد.

از علائم دیگر سندرم گیر افتادگی مفصل ران می توان به : احساس سفتی در مناطقی از بدن ( ناحیه ران ، مفصل ران و یا کشاله ران) و ناتوانی در خم کردن مفصل ران ، اشاره کرد.

[caption id="attachment_3493" align="aligncenter" width="300"] سندرم گیر افتادگی مفصل ران[/caption]

تشخیص بیماری سندرم گیر افتادگی مفصل ران 

تشخیص سریع و درمان این بیماری برای جلوگیری از ایجاد استئوارتریت بسیار مهم می باشد.

تشخیص این بیماری بر پایه:

1. خصوصیات درد بیمار
2. عاینه بالینی پزشک
3. بررسی های تصویربرداری ( رادیولوژی یا ام آر آی)

رادیوگرافی ساده، تغییر در شکل استخوانی در مفصل ران را نشان می دهد. ام آر آی می تواند آسیب به غضروف مفصلی و لابروم را مشخص کند.

درمان بیماری سندرم گیر افتادگی مفصل ران 

1. تزریق مواد بی حسی موضعی
2. داروهای ضد التهاب

موارد ذکر شده سبب کاهش میزان درد بیمار می شود. در صورتیکه  درد بیمار با اقدامات ذکر شده، کاهش نیافت و یا آثار آسیب غضروف یا لابروم وجود داشته باشد، احتمال انجام عمل جراحی،  تقویت می شود.

جراحی ها شامل: آرتروسکوپی لگن و یا جراحی باز می باشد. جراحی آرتروسکوپی ، به رفع و اصلاح بد فرمی ها می پردازد.

در موارد حاد ، جراحی باز صورت می گیرد. مانند: عمل جراحی استئوتومی (برش استخوان) که سبب اصلاح کردن،  تغییر شکل نامناسب سر استخوان می شود. معمولا در افراد جوان و یا ورزشکاران ، جراحی باز و یا آرتروسکوپی توصیه می شود. بعد از جراحی ،بیماران بایستی تحت دوره 3 تا 4 ماهه مراقبت های فیزیکی و یا فیزیوتراپی ، قرار بگیرند.

مقالات مرتبط :

آرتریت مفصل لگن 

مراقبت های بعد از جراحی تعویض مفصل لگن

تعویض مفصل لگن در ورزشکاران